-الله اسم اعظم خداوند-معبود مطلق
مشتق از «وَلَه» به معنی تحیّر،بدین جهت که عقول همگان در درک کُنِه ذات حضرتش حیرانند.ذاتی که جامع تمام کمالات است.
اسم اعظم خداوند
اسمی که جامع معانی تمامی اسماء و حقایق آنها هست.از آن صفت پاک است که آن صفت خللی بر کمالِ الوهیت و ربوبیت وارد کند.الله به ذاتی می گویند که حق است،ابتدا و انتها ندارد،واجب الوجود است،خالق هر چیز است،به هیچ چیز و به هیچ کس احتیاجی ندارد، اما همه چیز و همه کَس به او محتاجند، الله «کسی که شایسته است عبادت شود»و از این رو کسی دیگر به این نام موسوم نمی شود.الله از اِله یعنی موجودی که از حوّاس و ادراک خلق پنهان است.
الله اسم ذات اوست و نام های دیگر دلالت بر صفات او می کند یا بر افعال او. از خواص اسم الله این است که ذاتاً کامل است و بقیه اسماء به آن اضافه گردیده و تمامی صفات ( اسماء الحسنی ) در لفظ الله که جلال و کمال خداوند است موجود است.محتوای این کلمه توحید است که شامل تمام معانی اسلام و ایمان و احسان می باشد.اسمی است که الله با آن یگانه گردیده است و فقط نفسش را بدان مختص گردانیده و ذاتش را بدان توصیف نموده،
خواندن مقالات زیر توصیه میشود
تقدیر ، قضا و قدر | افکار فرقه ی معتزله | مکاتب اشعری و ماتریدی | راهکار عبور از مشکلات
آن را بر تمامی اسماء مقدم داشته، بقیه اسماء را بر آن مقدم داشته، بقیه اسماء را بدان اضافه نموده و هر آنچه بعد از آن آید، صفت آن است و صفتی است که بدان متصف گشته و بدان متعلق شده است و بقیه اسماء الله موصوف اند.اسلام جز با ذکر این اسم تمام و کمال نمی شود و هیچ اسمی عوض آن قبول نیست و هیچ ذکری جانشین آن نمی گردد.
اسم اعظم پروردگار
اسم اعظم الله جامع ترین اسم برای تمامی معانی اسما الحسنی می باشد هیچ چیز شبیه او نیست و همانند و تمثیل از خداوند به دو ر است الله وجودی حقیقی و تیگانه است چون هر موجودی جدای از خداوند در ذات خود مستحق وجود حقیقی نیست و وجود خود را به مدد خداوند داراست الله اسمی است که با آن یگانه گردیده و فقط نفس خود را با آن مختص گردانیده و ذاتش را با آن توصیف نموده آن را برتر بر تمامی اسما مقدم داشته، بقیه اسما را با او اضافه نموده و هر آنچه بعد از “آن آید صفت آن است و صفتی است که با آن متصف گشته و به آن متعلق شده است اسم الله ذاتا اسمی کامل است و هر حرف از آن معنای کامل خود را داراست ،
خصوصیش کامل بوده و معنای آن تغییر نمی کند و با جداشدن حروف از “آن؛ فایده آن متفاوت نمی گردد و حکمت آن ناقض نمی گردد اما غیر از این اسم بقیه اسما این گونه نیستند
بهره بنده: بنده بهره ای از این اسم ندارد مگر این که در حالت ذکر و حضور و طلب حضور خودر ا متعلق به خدا گردانده و در پرتو این انوار قرار گرفته و خود را فراموش کرده پس حالتی به او دست می دهد که از غیر خدا غافل و بی خبر می گردد و در این هنگام در محضر خدایی قرار می گیرد که هیچ چیزی مانند و مثل او نیست .
خواندن مقالات زیر توصیه میشود
فدیه نماز و روزه | تفسیر سوره ی کوثر | ادای سجده ی تلاوت | حکم سجده ی تلاوت
