در رابطه با اهمیت مشورت با بزرگان باید گفت: یه شخصیت بزرگ مثل حضرت مفتی محمد قاسم قاسمی که گاهی اوقات حضرت شیخ‌الاسلام می‌فرماید: «ایشان روح مسجد مکی هستند.»
به‌نوعی میشه گفت پدر معنوی اون مجموعه هستند. نه تنها مرجع عوام و توده‌ها و آحاد جامعه، بلکه مرجع علما محسوب میشن؛ اما خود ایشون تا همین الان خود را مستغنی از مشوره نمی‌دانند.
ایشان در ابتدا، در دارالعلوم کراچی پیش چه شخصیت‌های علمی و عرفانی درس خواندند؟ پیش حضرت مفتی محمد شفیع عثمانی، پیش حضرت مولانا سحبان محمود، پیش حضرت مولانا رشید احمد لدهیانوی، پیش حضرت مفتی محمد رفیع عثمانی و بزرگانی که در آن مجموعه چقدر زیاد بودند.
در زمان تحصیل از مجالس این‌ها، از محافل این‌ها، از ارتباط و تعلق با این بزرگان در زمان تحصیل بهره‌مند بودند. بعد از تحصیل باز هم نگفتن دیگه من حالا عالم شدم، سالیان سال هم تو حوزه‌ای بودم که علم و عرفان موج می‌زده، شخصیت‌های بزرگ بوده، ازشون استفاده کردم، مستقلاً برای اصلاح و تزکیه‌شون رفتن با حضرت مولانا رشید احمد لدهیانوی تعلق اصلاحی برقرار کردند. مکاتبه داشتند، حالاتشون رو بهشون می‌نوشتند و ازشون مشوره می‌خواستند. برای خیلی از فراز و نشیب‌های این مسیر اصلاح و خودسازی با این طور شخصیت علمی و عرفانی که فقیه عصر بودند، حضرت مولانا رشید احمد لدهیانوی از ایشون استفاده کردند.
درسمو کجا خوندم
از ایشون خلافت گرفتند، باز هم نگفتن آقا درسمو کجا خوندم، از چه شخصیت‌هایی استفاده کردم، از مولانا رشید احمد رحمت‌الله تعالی علیه خلافت گرفتن دیگه بسه. نخیر، باز با حضرت امام‌الدعوه، علامه ندوی رحمت‌الله تعالی علیه که یک شخصیت علمی، عرفانی و دعوی بودند، رفتن و تعلق اصلاحی مجدد شروع کردند. باز اهمیت مشورت با ایشون، باز ارتباط با ایشون. باز هم احساس کمال، احساس استغناء که دیگه من نیازی به راهنما ندارم، نیازی به مشوره ندارم، نیازی به سایه یک فرد مربّی رو سر خودم ندارم، حالا علمشم دارم، تقواشم دارم، خلافتشم دارم، بسه دیگه حالا خودم هر کار دوست داشتم می‌کنم. مرجع خاص و عام هم که شدم، یه عده زیادی هم دور و بر من الان به عنوان شاگرد، به عنوان ارادتمند هستند.
با حضرت علامه ندوی تعلق اصلاحی رو شروع کردند. حضرت علامه ندوی وفات کردند. با مولانا رابع ندوی باز در همان ندوه العلوم تعلق اصلاحی برقرار کردند، از ایشون هم خلافت، از حضرت علامه ندوی هم خلافت و باز تعلق اصلاحی همین الان، همین حال حاضر، ارتباط و تعلق اصلاحی و اهمیت مشورت با حضرت مفتی محمد تقی عثمانی دارند.
متأسفانه طلبه ما که به دو تا موفقیت جزئی تو یه عرصه‌ای دست پیدا می‌کنه دیگه احساس می‌کنه نیاز به مشوره نداره. تبلیغی ما که دیگه هفت ماه می‌زنه و سال می‌زنه بعد از یه هفت ماه و یک سال احساس می‌کنه که عمق دعوت رو گرفته دیگه، روح دعوت رو پیدا کرده، دیگه نه نیاز به مشوره با علما و اهل علم داره، نه نیاز به شرکت تو جلسات دینی و حتی درست کردن تجویدش برای یاد گرفتن تفسیر، نیاز به هیچی نداره.
اینه که درجا می‌زنیم. رشد نمی‌کنیم. خودرأیی میاد و استعداد و توان ما اون طور که باید استفاده نمیشه.
ادامه مقاله در سایت عارفان جام
